W Gimnazjum w Brusach w dniach 13-14 grudnia 2008 roku odbył się Międzynarodowy Maraton Pisania Listów. Głównym organizatorem akcji jest Amnesty International, które organizuje takie maratony już od wielu lat. Każdego roku przybywa miejsc, gdzie można napisać list oraz zwiększa się liczba napisanych listów. 

Maraton Pisania Listów wymyślono  w 2001 roku. Z okazji Dnia Praw Człowieka (10 grudnia) działacze Amnesty chcieli zjednoczyć całą organizację wokół najbardziej tradycyjnej dla AI formy protestu: pisania listów. To wydarzenie, w którym ręcznie pisane, indywidualne dowody niezgody na łamanie praw człowieka są najważniejsze.

W zeszłym roku napisaliśmy ich 41864 w Polsce, a na całym świecie – aż 160 tysięcy. Sześć historii, których bieg staraliśmy się zmienić rok temu, zakończyło się pozytywnie.  Udało się uratować dziewczynę, ofiarę gwałtu w Arabii Saudyjskiej, skazanej  na 200 batów, za to że miała kontakt z obcymi mężczyznami. Już tydzień po maratonie król Arabii Saudyjskiej ułaskawił tą dziewczynę. Podobnie zmieniła się sytuacja Jelveh Javaheri z Iranu, którą zwolniono na początku 2008 roku z więzienia. 

Tegoroczny maraton jest specjalny z kilku powodów. Po pierwsze, przypada trzy dni po 60. rocznicy uchwalenia Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Dlatego różnorodnością osób, w obronie których pisaliśmy listy, pragnąc pokazać całe spektrum praw człowieka i smutną prawdę o różnorodności ich naruszeń.

W Brusach Szkolny Klub Amnesty International wybrał konkretne przypadki w obronie których pisał protesty. Był to między innymi ksiądz z Erytrei – poniżony, pozbawiony swoich funkcji w kościele i przetrzymywany w nieznanym miejscu. Dziewczyna z Meksyku, która padła ofiarą przemocy i napaści seksualnej dokonanej przez policję. Więzień z Mołdawii, którego torturowano i tym samym okaleczono pozostawiając samemu sobie czy mężczyzna zatrzymany w 2005 roku na terenie Iraku o losie, którego do dnia dzisiejszego nic nie wiemy. Dochodzą nas tylko słuchy, że jest torturowany. Wspólne dla tych wszystkich osób jest to, że są więźniami sumienia, czyli  osobami, których prawa są łamane za poglądy, wiarę, pochodzenie czy przynależność narodową. Amnesty interweniuje w obronie tylko tych, których prawa są łamane i co do których wiadomo, że nigdy nie stosowały przemocy jak również do przemocy nie nawoływała.

W tym roku bronieni byli również mieszkańcy Kambodży – „Grupy 78” – osób, które osiedliły się w centrum miasta, a teraz władze chcą wysiedlić ich na dalekie peryferia z odszkodowaniem uniemożliwiającym przeżycie, w miejsce gdzie nie ma możliwości normalnie funkcjonować. W ciągu dziewięciu edycji Maratonu pisało z nami wiele znanych osób, w tym byłych więźniów sumienia. „Dowody solidarności z prześladowanymi są cały czas potrzebne. W rozmaitych miejscach na ziemi władze łamią prawa człowieka. Czuję się zobowiązany protestować zawsze, gdy o takich przypadkach się dowiem. To nieprawda, że mój jeden głos nic nie znaczy. Razem z tysiącami innych jest słyszalny.” – napisał Jacek Kuroń przed Maratonem w 2003 roku, podczas którego domagał się uwolnienia tybetańskiego mnicha.

W tym roku Maraton otworzył w Warszawie Joaquin Jose Martinez – były więzień celi śmierci na Florydzie, z której wyszedł w 2001 roku jako niewinny i rozpoczął swoją kampanię na rzecz całkowitego zniesienia kary śmierci. Zasady są proste: W tym samym czasie, na podstawie tych samych opisów, pisane były listy – przez 24 godziny bez przerwy. W naszej szkole, jak zresztą w wielu innych pisaliśmy do godziny 1800. W czasie przerw brakowało miejsca przy stolikach. Przysiadali się nawet uczniowie ze szkoły podstawowej, przybyło też sporo naszych absolwentów. Napisaliśmy łącznie 570 listów a w całym kraju prawie 77 000.  Każdy list jest ważny, dlatego każdy list liczymy.

I wysyłamy. Taka fala musi działać!

Opracowanie: Gimnazjum w Brusach