Pole pana Mieczysława Rudnika znane jest archeologom z wcześniejszych odkryć osady z okresu rzymskiego (rzymskiego I-III wiek n.e.) Odkryta  została tu unikalna budowla słupowa. Z  wczesnej epoki żelaza (V-IV wiek p.n.e.) odkryte zostały pozostałości ośmiu domostw. Z przyczyn organizacyjno finansowych badania zostały przerwane. W maju b.r. gospodarze postanowili przygotować w pobliżu domu zagonek, na którym miały być posadzone ogórki. W czasie przekopywania terenu pod przyszły zagon gospodarz natrafił na liczne ułamki naczyń ceramicznych. Po zebraniu fragmentów naczyń, w którym uczestniczył także pan Stanisław Frymark z Leśna i zorientowaniu się, że odkryte naczynie jest  rozmiarów  dotychczas nie znanych, panowie postanowili zawiadomić Urząd Gminy w Brusach i i Ekspedycję Wykopaliskową Uniwersytetu Łódzkiego prowadzącą od wielu lat badania wykopaliskowe w rejonie Leśna. W dniu 16 maja b.r. Pracownicy Stacji Archeologicznej Zakładu Archeologii Pomorza Instytutu Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego pod kierunkiem dr Krzysztofa Walenty przystąpili do zabezpieczenia odkrytych obiektów. W czasie eksploracji odsłonięte zostało naczynie zasobowe o średnicy ok. 80 cm i niewielkie starannie zdobione naczynie obok naczynia zasobowego. Wewnątrz dużego naczynia zasobowego odkryte zostały fragmenty ok. ośmiu mniejszych naczyń. Odkrycie to z pozoru wyglądało na przeciętny przypadek odkrycia naczynia zasobowego zakopanego na terenie osady. Niezwykłość odkrycia polega na towarzyszących licznych mniejszych naczynia, które razem tworzą niezwykle interesujący zespół, który może być niezwykle ważnym zespołem porównawczym dla przyszłych badań. Ważnym elementem tego odkrycia jest także fakt stosunkowo dobrego stanu zachowania ceramiki, co umożliwi pełną rekonstrukcję odkrytych  naczyń, które aktualnie są konserwowane i będą rekonstruowane w Stacji Archeologicznej U.Ł. U Białych Błotach. Powyższe odkrycie jeszcze  raz pokazuje jak ważna jest znajomość najstarszych dziejów swojego regionu i wiedza, która pozwala należycie ocenić znaczenie niepozornych ułamków ceramiki. Warto zatem jeszcze raz podziękować panom Mieczysławowi Rudnikowi i Stanisławowi Frymarkowi za zabezpieczenia odkrytych zabytków i przekazanie informacji archeologom. Wydaje się także, że opisane odkrycie powinno być inspiracją do ponownego podjęcia badań wykopaliskowych na tym jakże interesującym stanowisku.

                                                                                Dr Krzysztof Walenta